Vaktiyle bir padişah, esirlerinden birini; diğer esirleri kışkırtıyor, isyana teşvik ediyor diye cezalandırmak istedi. Bu tür suçların cezası da idamdı. Esir bunu bildiği için, “Ölümden öte yol yoktur” felsefesiyle, kendi dilinde padişaha sövüp saydı, iyice içini döktü.

Padişah esirin dilinden anlayan bir vezire,

-Neler söylüyor bu adam? diye sordu.

Vezir, temiz yaratılışlı, iyilik yanlısı biriydi. Esirin küfürler savurduğunu değil de -Ben bir hata ettim bir padişah olarak sana yakışan ise affetmektir. Allah da bağışlamayı ve bağışlayanları sever, diyor padişahım. dedi

Vezirin bu sözleri üzerine padişah merhamete geldi ve esiri affetti Fakat esirin dilinden anlayan kötü yürekli bir başka vezir müdahale etti:

– Padişahım, bu esir söylenenlerin tam tersine size en ağır küfürleri savurdu, ağzına geleni söyledi. dedi

Padişah yerinde bir soyluluk gösterisinde bulundu. Kötü yürekli vezire hitap ederek,

-Önceki vezirimin söylediği yalan, senin söylediğin doğrudan daha çok hoşuma gitti Senin gammazlığına itibar etmiyorum” dedi ve af kararını geri almadı.

(alıntıdır)

İnsanların açıkları eksiklikleri ile ilgili bir şeyler söylemek yerine, yapıcı olmak, olabildiğince destek vermek ne kadar önemli. Üstelik kendimizden hiç bir şey kaybetmeyiz. ! İş hayatında bu davranışı sergilediğinizde, yetkilileriniz sizin olgunluğunuzu farkedecek, size bakış açıları daha olumlu olacak ve iş arkadaşlarınızdan iyi niyetinizin karşılığını mutlaka göreceksiniz. Doğru kararlar vermeniz, yapıcı davranışlar sergilemeniz dileğiyle, haftanız güzel geçsin…