Ulu bir kavak ağacının yanında bir kabak filizi boy göstermiş. Bahar ilerledikçe bitki kavak ağacına sarılarak yükselmeye başlamış.Yağmurların ve güneşin etkisiyle müthiş bir hızla büyümüş ve neredeyse kavak ağacı ile aynı boya gelmiş. Bir gün dayanamayıp sormuş kavağa:

–  Sen kaç ayda bu hale geldin ağaç?

–  On yılda, demiş… kavak.

–  On yılda mı? Diye gülmüş ve çiçeklerini sallamış kabak.

–  Ben neredeyse iki ayda seninle aynı boya geldim bak!

–  Doğru, demiş kavak.

Günler günleri kovalamış ve sonbaharın ilk rüzgârları başladığında kabak üşümeye sonra yapraklarını düşürmeye, soğuklar arttıkça da aşağıya doğru inmeye başlamış. Sormuş endişeyle kavağa:

–  Neler oluyor bana ağaç?

–  Ölüyorsun, demiş kavak.

–  Niçin?

–  Benim on yılda geldiğim yere, iki ayda gelmeye çalıştığın için.

Çalışmadan emek harcamadan gelinen nokta başarı sayılmaz.
Kolay kazanılan, kolay kaybedilir. Her işte alın teri ve emek
şarttır.

Kaynak: yasamsalgelisim.com