O sabah acelem yoktu.

Tramvaydan indim, yavaş adımlarla etrafı izleyerek yürümeye başladım. Benimle birlikte tramvaydan inmiş üç kişi önümde yürüyorlardı.

En öndeki sanki arkasından biri kovalıyormuş gibi hızlı adımlarla yürüyordu. Arkasından gideni bir hayli geride bırakmıştı. Kendi kendime ;

“Bu adam hayatta mutlaka başarılı olur…”diye düşündüm.

Onun arkasından giden , sakin adımlarla ilerliyordu. “Belki bu adam da hayatta bir şeyler başarabilir.” diye mırıldandım.

En arkadan giden ise sanki nereye gideceğini bilmiyormuş gibi sallana sallana ve etrafı seyrederek yürüyordu. Onun içinse;

“İşte dedim. Hayatta hiçbir işe yaramayacak tam bir serseri!”

(Kaynak:bilinmiyor-alıntıdır)

Saygı Günenç “paylaşmak ayrıcalıktır”