En değerli varlık “insan” dır diyen Sayın Nedim İleri, bireyin; insanlığına, ailesine, çevresine ve topluma değer vermesi gerektiğini, sahip olduklarının da kıymetini bilmesi gerektiğini savunanlardan… Böyle değerli bir misafiri ağırlamaktan onur duyuyorum.

“paylaşmak sevgidir, berekettir.Paylaşılmayan ve başkasına faydası olmayan bilginin değeri tartışılır. Bu düşünceden yola çıkarak, bu sayfamda deneyimlendiğim konuları, siz değerli takipçilerimle paylaşmak ayrı bir mutluluk.”diyerek güzel yazılarını yayınladığı bir blog açmış. Bu blogun adresi http://www.nedimileri.com

DİNLEMESİNİ BİLMİYORSAK ÖĞRENMEMİZ MÜMKÜN MÜDÜR?

Hep birçok şeyi biliyormuşçasına edalara bürünmek. Kendimizi nerdeyse tüm öğrenmeye kapatıp, gerek bulunmayan bilmişlik tavırlarına, tutumlarına tutsak olmak.

Bu konuda haddimi aşacak veya ahkam kesecek bir durum zaten bu tespitimle örtüşmez. Bu nedenle olsa olsa belirtmek istediğim husus soysal yaşamın içinde deneyimlenerek olsun,kendi çevremden olsun öğrenme konusunda edindiğim tespitleri veya öğrenmeye açık bir İnsan olarak çeşitli kaynaklardan yaptığım çıkarımları acizane  paylaşmak olabilir.Peki öğrenme bu kadar önemli ve süreklilik arz eden bir durum madem. Bizim öğRenmede de bir öncelik belirlememiz gerekmez mi?.İlk olarak öğrenmenin sürekli bir ihtiyacımız ve de yemek içmek gibi öncelikli ihtiyaçlarımızdan olduğu.İkinci basamak öğrenmenin bu önemini fark etmek Yine etkin bir parametre öğnenmeyi öğrenmek.Çok okuyup her kitaptan çok işimize yarayacak en az bir veya birkaç kalıcı anahtar edinmek, Tecrübe sahibi insanları dinleyerek çok şeyi karşılaşmadan öğrenebileceğimizi öğrenmek.  Paylaşarak öğrenilenlerin pekişeceğini ve kalıcı hale geleceğini bilmek.İmkan dahilinde panel, seminer,kurs gibi yeni öğrenme imkanlarına yönelmek.Eğitim organizasyonlarda yalnız fiili katılım ve dinlemeyle yetinmeyip oluşacak bilgi üretiminde hisse sahibi olabilmek.Bu tür organizasyonlarda mümkün ise gönüllü olarak hizmetkar olmaya talip olmak.Var ise   öğretme rolümüz sırasında değişik fikirleri olan  insanları dinleyerek çok şey öğrenmek.Her şeyin bilemeyeceğini, dolayısıyla her şeyin bilinmesi gerekmediğini bilmek.Gerektiğinde net olarak bilmiyorum diyebilmenin de  en önemli bilmek olduğunu öğrenmek.Biliyor gözükmek için değil öğrenmek için  zamanı değerlendirmek.Hata söz konusu olduğunda bunun ikinci defa tekrarının artık tecrübe hanesine sayılmayacağını öğrenmek.

Bu sıralama böylesine sayfalar dolusu uzar gider.Ancak şunu da söylemek gerekir ki; en çok yol üzerinde yürürken öğrenilenin bizim daha sonraki ilkelerimize dahil olacak hususlar arasında yer alacağı. Sağlıklı iletişimin bugünün İnsan ilişkilerinde çözüm merkezi niteliği taşıdığı İletişimin okuma yazma ile konuşmaDinleme ile   sağlanabildiği ve bu dört  aşamaya da ayrı ayrı yer verilmesi gerektiği.Bildiklerimizin ancak paylaşıp İnsanlar ve tüm canlılar için  hayata artı bir değer kattığında gerçek değerine ulaşacağı.Netice olarak da öğrendiklerimizin ve bildiklerimizin uygulamaya taşıyabildiğimiz kadar olduğu.

Saygı Günenç “paylaşmak ayrıcalıktır”